Ervaring RSI-klachten: neuralgische amyotrofie beschrijft het proces van het krijgen van de juiste diagnose. Verlammingsverschijnselen…
Je solliciteert naar een functie bij een bedrijf. Je wilt de baan graag hebben, maar hoeveel kans heb je als je vertelt dat je RSI hebt, of hebt gehad? Moet je dit melden, en zo ja, wanneer? In je sollicitatiebrief of -gesprek? Of pas later, als je de baan al bijna hebt? Mag het bedrijf vragen stellen over je gezondheid? Mag de medische keuring die bij de sollicitatieprocedure hoort wel? Niet alles mag zomaar: er zijn strenge regels.
Sollicitatieformulieren en sollicitatiegesprek
Wanneer je solliciteert, moet je vaak formulieren invullen. Soms staan op die formulieren vragen over je gezondheid nu of in het verleden; of er wordt in het sollicitatiegesprek naar gevraagd. Als je die vragen niet beantwoordt, maak je waarschijnlijk minder kans om aangenomen te worden. Maar, als je aangeeft dat je RSI hebt of hebt gehad, dan val je – bij veel werkgevers – ook direct af als kandidaat. Ze willen namelijk graag weten hoe groot de kans is dat iemand ziek of arbeidsongeschikt wordt en vermijden mensen met een vlekje dus liever. Maar, daarop selecteren mag niet! Wat moet je in deze situatie doen?
Moet je antwoord geven op gezondheidsvragen?
Je mag je medewerking weigeren aan een keuring die niet aan alle voorwaarden van de Wet op de medische keuringen (WMK) voldoet. Als in een sollicitatieformulier of – gesprek gevraagd wordt naar je gezondheid, dan hoef je daar niet op te antwoorden. Je mag informatie over je gezondheid verzwijgen als je handicap of chronische ziekte het uitvoeren van de functie waar je op solliciteert niet belemmert. Je moet het wel melden als je zelf weet – of zou moeten weten – dat je ziekte of handicap een probleem kan worden als je de functie krijgt.
Hoe is dat bij RSI?
Dat hangt af van de situatie. Als je al heel lang geen RSI-klachten meer hebt en normaal functioneert, dan moet je voor jezelf inschatten hoe groot de kans is dat je toch weer RSI krijgt. Als die kans heel klein is, dan hoef je niets over je RSI te melden. Komen je klachten wel steeds terug, dan kun je het maar beter eerlijk zeggen; zeker als je daardoor je werk niet goed zult kunnen doen. Sommige werkgevers gaan heel goed om met werknemers met RSI. Zij zullen je helpen met trainingen, aanpassingen, hulpmiddelen en dergelijke. Maar als ze niet weten dat je RSI-klachten hebt, dan zullen ze je deze hulp niet aanbieden. Zoek – voor je het sollicitatieformulier invult of naar het sollicitatiegesprek gaat – informatie op over het bedrijf, om beter in te schatten hoe zij met RSI omgaan.
Wet op de medische keuringen
Werkgevers mogen volgens de WMK van 1 januari 1998 in sollicitatieformulieren geen vragen stellen over je gezondheid. Ze mogen ook niet vragen naar je gezondheidstoestand of ziekteverzuim in het verleden. Werkgevers of personeelsfunctionarissen mogen niet over jouw beperkingen oordelen. Een onafhankelijke bedrijfsarts mag dat wel, maar alleen bij functies die voor jou een risico opleveren. Als je brandweerman of politieagent wilt worden, moet je goed (weg) kunnen lopen. Maar, als je in een rolstoel zit, dan zou je – in de meeste functies – best op een kantoor kunnen werken.
Aanstellingskeuringen
De keuring zelf moet ook aan strenge eisen voldoen. Daarnaast moet je vooraf informatie over de keuring krijgen. Jij krijgt als eerste de uitslag, die de keuringsarts niet zonder jouw toestemming aan de werkgever door mag geven. De uitslag van de keuring is beknopt, zonder details: je bent geschikt, ongeschikt of ‘geschikt onder voorwaarden’.
Wat moet je doen als de werkgever toch naar je gezondheid vraagt?
Sinds oktober 2015 bestaat de Commissie Klachtenbehandeling Aanstellingskeuringen (CKA). Deze commissie is een onderdeel van de Sociaal Economische Raad (SER) en zij controleert of werkgevers zich aan de regels houden. Als een bedrijf zich niet aan de regels houdt, meld dat dan bij de CKA.
Klacht indienen of een melding doen
Gezondheidsvragen in sollicitatieformulieren komen nog regelmatig voor, ook als dat niet mag. Dit kun je – anoniem – melden bij de CKA, zodat zij daar verder onderzoek naar kunnen doen. Of je kunt een klacht indienen over een keuring die niet aan alle voorwaarden voldoet; de CKA zal je klacht dan onderzoeken.
Meer informatie
Op onze website staat uitgebreide informatie over aanstellingskeuringen. Daar staan ook links naar de WMK en de website van de CKA met meer informatie over regels, folders, of formulieren voor meldingen en klachten. Ga daarvoor naar de pagina Studie en werk.
Persoonlijke ervaringen
Peter Broekhoven:
“Toen ik in een tijdelijke baan veel achter de computer zat, kreeg ik op een gegeven moment ernstige RSI-klachten die lange tijd aanhielden; zó lang, dat ik uiteindelijk in een uitkeringssituatie terechtkwam. Ik kreeg te maken met het UWV; niet altijd even leuk. Omdat ik graag weer in mijn oude werk aan de slag wilde en met mijn klachten om wilde kunnen gaan, heb ik mezelf vertrouwd gemaakt met een spraakherkenningsprogramma. Dat is gelukt. Daarna ging ik op zoek naar een nieuwe baan. Ik heb meerdere sollicitatiegesprekken gehad, maar telkens als ik vertelde dat ik in het verleden RSI-klachten heb gehad, kreeg ik een afwijzing. Omdat er vragen werden gesteld over het gat in mijn cv, moest ik mijn ziekteperiode en de oorzaak wel melden. Dat werkte tegen mij, tot ik het geluk had dat bij een sollicitatiegesprek niet over dat gat gesproken werd. Ik heb zelf niet gemeld dat ik in het verleden RSI-klachten had, omdat het naar mijn mening niet relevant was. Door het spraakherkenningsprogramma kan ik mijn werk uitstekend uitvoeren – daar gaat het om. Toen ik werd aangenomen, vertelde ik dat ik graag werkte met een hulpprogramma en vroeg of dat een probleem was. Nee dus – en dat is het tot op heden ook niet geweest.’’
Jantine van der Tang:
“Ik heb heel wat werkgevers ‘versleten’ in de zestien jaar dat ik RSI-klachten heb. Het was onmogelijk een baan te vinden die ik met mijn best wel ernstige klachten kon uitoefenen. Toch moest ik elke week verplicht solliciteren. Voor alle partijen leek het me wel zo eerlijk om mijn behoorlijk invaliderende klachten te melden; anders zou ik snel genoeg ‘door de mand vallen’. Het is daarom nooit iets geworden. Alle banen die ik gevonden heb, heb ik via mijn eigen netwerk bemachtigd. Ik liet weten werkzoekend te zijn; vervolgens bracht iemand mij in contact met een werkgever. Een
brief of gesprek was stap twee. Ik ben daarbij altijd eerlijk geweest en kreeg dan een kans. Maar, zodra ik niet meer mee kon komen was het voorbij. Na mijn laatste baan – op de administratie van een verzekeringsmaatschappij voor zendelingen – ben ik twee jaar werkloos geweest. Toen mijn WW-uitkering stopte, werd ik door mijn huidige directeur gevraagd als medewerker officemanagement. Ik werk hier nu zeven jaar en ben inmiddels officemanager. Ik ben een aantal keren uitgevallen, maar men ging er hier heel relaxt mee om: ik kreeg ruim de tijd en medewerking om er weer bovenop te komen. Een verademing, na alle eerdere ervaringen.”
Dit bericht heeft 0 reacties