Ervaring RSI-klachten: neuralgische amyotrofie beschrijft het proces van het krijgen van de juiste diagnose. Verlammingsverschijnselen…
“Je herkent de eerste signalen vaak nét te laat,” vertelt Gideon de Haan, als we hem vragen om tips voor het ‘managen van de stress van elke dag’. “Juist voor mensen met RSI- klachten zijn die eerste signalen belangrijk: om te voorkomen dat klachten verergeren of weer de kop op steken. Je kunt door het luisteren naar je lijf ook klachten voorkomen. Het is in ieder geval belangrijk om stresssignalen niet als ‘slecht’, ‘zwak’ of als ‘negatieve klacht’ te ervaren. Stress hoort erbij in het leven. Aan ons hoe we er in het dagelijks leven mee omgaan.” Dat wordt duidelijk als we kijken naar de situaties van Angela, Maarten en Suzie.
Angela (34) heeft een baan als laborante. Door de bezuinigingen zijn vier collega’s na ontslag niet meer vervangen. Wat voor haar betekent dat ze al drie jaar lange dagen draait en weinig of zelfs géén pauzes heeft – en af en toe het gevoel heeft dat ze niet kan ademhalen, als ze ziet dat de lijst met binnengekomen bloedmonsters wéér langer is geworden …
Maarten (42) genoot altijd van de targets die onderdeel zijn van zijn baan als buitendienstmedewerker. Elke dag was een avontuur en een uitdaging. De rapporten die hij ’s avonds nog naar de binnendienst verstuurde waren elke keer weer een feestje om te maken. Dat werd anders toen zijn jongste dochter, nu 7 maanden oud, werd geboren. Zijn armen lijken te verkrampen als hij ‘even snel’ de dagrapportage naar kantoor probeert te mailen. Tijdens het autorijden tintelen zijn vingers tegenwoordig ook akelig …
Suzie (28) is secretaresse. Tenminste, voor die functie is ze ooit aangenomen. Inmiddels houdt haar baan veel meer in en is ze ‘de spin in het web’ van de organisatie. Als je haar zou vragen hoe ze de ontwikkelingen in haar werk heeft ervaren, zou ze zeggen: “Interessant, leuk, veeleisend en zwaar.” Het ligt echter aan de dag van de week welke het zwaarst weegt. Op maandag is haar functie nog ‘interessant’ en op woensdag houdt ‘leuk’ de moed er nog in. Maar op vrijdag, als haar direct leidinggevende bedenkt dat er toch nog eventjes een mailing uit moet naar de zevenduizend-en-nog-wat klanten, dan kan ze alleen maar zuchten dat haar baan zwaar is – en haar leidinggevende veeleisend.
Angela, Maarten én Suzie ervaren alle drie de dagelijkse stress op een andere wijze. Wat ze gemeen hebben is dat ze én fysiek én mentaal een waarschuwing krijgen: aanpassen aan de situatie is geen optie meer. Het signaal dat ze krijgen is eigenlijk: het is wel genoeg geweest. Maar laten we eerlijk zijn: als Angela besluit om zich niet meer druk te maken om de bloedmonsters, dan heeft dit direct invloed op het genezingsproces van patiënten. Voor Maarten betekent het niet inleveren van zijn rapporten dat de orders die hij geschreven heeft niet uitgeleverd kunnen worden en klanten ontevreden een andere leverancier zullen gaan zoeken. Suzie kan op haar beurt niet zeggen “Laat die klus maar liggen tot maandag, als ik er weer zin in heb.” Haar leidinggevende zou dit niet accepteren, omdat dit direct invloed heeft op de bedrijfsresultaten.
Voor alle drie geldt ook dat ze de neiging hebben om de stress-signalen die ze ervaren naast zich neer te leggen en door te gaan. Totdat Angela merkt dat ze zelfs niet meer tot rust komt tijdens haar wekelijkse yogales en bijna elke avond thuis hyperventilerend op de bank zit. Maarten krijgt, naast tintelende vingers in de auto, óók last van slapeloosheid. En Suzie doet in het weekend nog maar één ding: slapen. Ze is doodmoe.
Laten we beginnen met het goede nieuws: alle signalen die Angela, Maarten en Suzie ervaren, zijn eigenlijk natuurlijke, logische én goede signalen. En, ondanks het feit dat ze alle drie hun werkzaamheden niet zomaar neer kunnen leggen, worden ze uitgedaagd om te reageren op deze eerste signalen van overbelasting.
Maar, hoe doe je dat in de situatie van Angela? Als er veel werk op je afkomt, en jij je verantwoordelijk voelt voor de resultaten die je moet leveren? Gideon: “Pak je rustmomenten op de momenten dat het ook maar éventjes kan. Dat betekent dat je zodra je een taak afgerond hebt, eerst vijf minuten iets anders gaat doen. Naar de wc, koffie of theedrinken, of een praatje met een collega maken. Mocht je bang zijn dat je met deze ‘vijf minuten pauze -strategie’ minder werk gaat leveren: het tegendeel is waar! Omdat je jezelf steeds op kunt laden, ben je ook effectiever bij het uitvoeren van je taken.” Voor Maarten stelt Gideon als eerste dat hij van zijn hart geen moordkuil moet maken en zorgt dat hij de werkdruk met zijn leidinggevende kan bespreken. Niet met de boodschap “Ik red het niet”, maar veel meer in vragende zin: “Mijn leven is veranderd en ik merk dat ik het anders aan moet gaan pakken. Daar wil ik het graag over hebben.” Gideon adviseert ook om altijd zo snel mogelijk aan de bel te trekken: als je een stresssituatie op laat lopen en vanuit teleurstelling, boosheid of frustratie gaat reageren, kun je hoogstwaarschijnlijk op veel minder sympathie rekenen. ‘Goed is niet goed genoeg’ en teams zijn natuurlijk dolgelukkig als ze Suzie als directe collega hebben, herkent Gideon. Ze is altijd bereid om met je mee te denken en voert de klus uit, ook als je op vrijdagmiddag, nét voor
de borrel, nog even met een goed idee komt. En daar wringt de schoen: van Suzie wordt nu gedrag verwacht dat niemand van haar gewend is. Ze moet grenzen gaan stellen en dat is makkelijker gezegd dan gedaan. “Voor Suzie is het belangrijk dat ze een week goed bijhoudt wélke klussen, door wie aan haar worden overgedragen; én dat ze samen met deze collega inschat hoeveel werk dit voor haar betekent. Op deze manier maakt ze zichtbaar hoeveel werk ze elke keer levert. Daarnaast – en dit is misschien nog wel het lastigste – moet ze écht gaan afstemmen hoeveel kwaliteit ze in een bepaald tijdsbestek kan leveren. Op het laatste moment een klus inleveren? Dat betekent dat Suzie minder tijd tot haar beschikking heeft. Wat automatisch ook betekent dat een mailtje, een tekst of een rapportage er minder goed uitziet. Ze legt hiermee de verantwoordelijkheid bij de opdrachtgever en niet meer bij zichzelf. Dat scheelt bákken met energie!” Meteen aan de slag met extra tips? Op de website van Gideon vind je ontspanningsoefeningen die je – ongezien – op je werkplek kunt uitvoeren om de druk even van de ketel te halen.
Tekst: Marina van der Wal
Foto‘s: Anne Beentjes, Wouter Hagens
Dit bericht heeft 0 reacties