Zelfzorg bij chronische rouw heb je nodig om uit het dal te klimmen, weer zin…
Hoe heurt het eigenlijk?
Het volgende verhaal getiteld ‘Fatsoen’ gaat over het opgroeien in een gezin met een zeer dominante ouder met verstrekkende gevolgen voor het stellen van je eigen grenzen. Het ontwikkelen van onder andere RSI-klachten is daar een goed voorbeeld van.
Laten wij teruggaan naar hoe het begon.
Fatsoen
In de tijd van klein meisje tot volwassen vrouw vond ik mijn moeder altijd het toppunt van grenzeloosheid. Zij had echt volkomen schijt aan alles en iedereen. Haar wil was wet.
Sterker nog, zij stond zelfs bóven de wet.
Op een dag reed zij zomaar zonder rijbewijs in de auto van mijn vader. Als meisje van zes zat ik naast haar. Maar onderweg werden wij plotseling aangehouden door een verkeersagent.
Deze gebaarde mijn moeder, dat ze de auto op het nabij gelegen grasveld moest parkeren. Dat deed ze ook heel braaf. Vervolgens maande dezelfde agent ook nog een andere auto om te stoppen. Terwijl hij daarmee bezig was, gaf mijn moeder echter plotseling vol gas en ging er als een haas vandoor. Ik was totaal verbijsterd. Ook al was ik op dat moment nog maar zes, toch begreep ik wel dat het gedrag van mijn moeder alle perken te buiten ging.
Haar brutaliteit was in één woord grenzeloos.
Maar tegelijkertijd had ik toch ook wel een beetje bewondering voor haar en vond ik het stiekem ook wel een beetje grappig. Toch had ik later ook zelf wel eens moeite met het stellen van mijn eigen grenzen en vooral om die te bewaken. Aan de ene kant schaamde ik me vaak diep voor het gedrag van mijn moeder, terwijl ik aan de andere kant mijn vader bewonderde, omdat hij in alles altijd even keurig en netjes was. Zij waren tegenpolen. Bij mijn vader ging alles helemaal volgens het boekje en bij mijn moeder ging alles volkomen buiten het boekje om. In de praktijk probeerde ik als kind zowel op mijn vader als op mijn moeder te lijken.
Maar mijn moeder heeft me altijd de slechtst mogelijke voorbeelden in het leven gegeven.
Er bestaat ook niemand die in staat is om haar grenzeloosheid te evenaren of zelfs maar in de buurt daarvan te komen. Maar gelukkig beschik ik ook over de genen van mijn vader en uiteindelijk ben ik geworden wie ik ben: een product van beide ouders.
Comments (0)