Ervaringsverhaal chronische pijn: over perfectionisme en een haak

Mijn RSI-klachten bestaan al heel lang, tientallen jaren. Ze worden niet minder, maar ik heb afwisselend goede en slechte tijden. Na al die jaren heb ik geleerd om ze te accepteren en er mee om te gaan. Dat is niet altijd makkelijk, maar acceptatie geeft wel rust, het scheelt bakken energie.

Ik ben twee keer aan mijn rechterhand aan een carpaletunnelsyndroom geopereerd. De laatste keer is ruim twee jaar geleden. Zijn mijn klachten daarna verbeterd? Nee. Alleen de triggervinger die toen ook geopereerd is, is wel weg.

Meestal ben ik niet zo bezig met mijn klachten. Ik ga gewoon mijn gang, probeer wel af te wisselen en regelmatig te pauzeren. Ik moet tenslotte ook wel eens iets in de huishouding doen, al wordt het zware werk door mijn hulpen gedaan.

Maar af en toe gooi ik (tijdelijk) het bijltje erbij neer, als mijn handen te veel pijn doen. Morgen is er weer een dag. Of anders overmorgen. Ik ben daar heel makkelijk in geworden en als het nodig is dan pak ik mijn rust, tot de klachten wat zijn bedaard.

In de begintijd ben ik vaak wanhopig geweest. Ik had nog geen diagnose, ik had geen flauw idee wat ik tegen de pijn kon doen. Ik heb nachtenlang met mijn handen tegen de muren geslagen omdat die pijn beter te verdragen was. Daar werd het natuurlijk niet beter van.

In die periode heb ik wel eens gefantaseerd over een haak, maar dat heeft ook nadelen. Daar is het dus nooit van gekomen. Gelukkig maar, want dan zou ik niet zoveel kunnen schrijven. Met een haak kun je niet met tien vingers typen.

RSI-klachten zijn onvoorspelbaar. Je kunt geen al te strakke planning maken, je moet altijd rekening houden met die onvoorspelbaarheid. Extra vaak pauzes inroosteren en vooral niet te veel willen.

Ik was altijd erg perfectionistisch (en ben dat stiekem nog steeds een beetje), maar perfect hoeft helemaal niet. Een tien is heel mooi, maar een zeven is ook ruim voldoende. Een acht is toch ook top?

Hoe wanhopig je ook bent, er komt altijd een betere tijd. Net als na regen zonneschijn komt.

Geschreven door Corinne Travail